Een huis vinden gaat tegenwoordig niet vanzelf. Voor veel mensen is het een stressvolle zoektocht geworden, waarin niet alleen de plaats van wonen telt en wat voor soort woning, maar vooral: kun je het nog wel betalen?

Jongeren blijven langer thuis wonen omdat de huurprijzen hen de stad niet inlaten. Gezinnen zoeken wanhopig naar meer ruimte, maar worden afgetroefd door beleggers of overboden door anderen met diepere zakken. Senioren willen kleiner wonen, maar de levensloopbestendige woningen zijn óf schaars óf onbetaalbaar.

Betaalbaarheid is het sleutelwoord. Want een dak boven je hoofd is pas echt passend als het ook past bij je portemonnee. En juist daar wringt het steeds meer. De woningmarkt is oververhit – een logisch gevolg van jarenlang te weinig bouwen door de overheid - stijgende bouwkosten en landelijke vraagstukken zoals stikstof, file op het stroomnet en ingewikkelde regelgeving. In onze gemeente komt daar nog eens bij dat we uit de buurt moeten blijven van landbouw-spuitzones.

We hebben als gemeente veel woningbouwplannen gerealiseerd en er zit nog genoeg in de pijplijn. Maar het tempo waarin we kunnen bouwen houdt geen gelijke tred met de vraag. En de prijzen? Die blijven stijgen. Wie net genoeg verdient om géén recht te hebben op sociale huur, maar te weinig om een marktconforme koopwoning te financieren, valt tussen wal en schip. Voor deze groep wordt de woningmarkt steeds meer een gesloten deur.

Toch geven we niet op. Integendeel. Als gemeente proberen we invloed uit te oefenen op wat er gebouwd wordt. Want het gaat niet alleen om méér woningen, maar vooral om de juiste woningen. Woningen die niet te duur zijn,  waar starters, alleenwonenden, gezinnen met een modaal inkomen of ouderen met een klein pensioen terecht kunnen. Dáár ligt de grootste behoefte.

We kijken naar kleinere woningen, appartementen, andere manieren van bouwen. Verder onderzoeken we de haalbaarheid van woningsplitsing. Alles om de betaalbaarheid terug te brengen in de plannen. Maar ook dat is balanceren. Want we willen óók duurzame woningen, groene wijken, speelplekken, goede parkeervoorzieningen. En we weten: alles heeft zijn prijs.

Dus ja, versoberen kan. Maar ten koste van wat? Van kwaliteit? Van leefbaarheid? De uitdaging is om slimme keuzes te maken die én betaalbaarheid brengen én toekomstbestendige buurten opleveren.

De woningnood los je niet op met alleen bakstenen. Je lost het op met visie, lef en samenwerking. En vooral: met oog voor wie er straks moet wonen. Wonen voor iedereen – niet alleen voor wie hiervoor wat meer te besteden heeft. Wonen voor iedere portemonnee dus. Niet als loze belofte, maar als leidraad bij elke nieuwe schop in de grond.

Nees van Wolfswinkel

Wethouder